Ze viel mij meteen op toen ze de winkel binnenliep, terwijl het toch net even druk was. Mooi mens, dacht ik. Zo'n echt lekker wijf, goed haar, prachtig gezicht, fantastisch gekleed, gave laarzen ook zag ik gelijk, en een uitstraling om jaloers op te zijn. Mooie stem en lach, hoorde ik later. En een beetje rond, ja. Práchtig.
Maar ik had het kunnen weten. Sta er zelf net zo in. Ze vindt zichzelf helemaal niet mooi rond. Rond ja, maar niet móói. Gelukkig heb ik een paar jurken die haar fantastisch staan. Scheelt natuurlijk ook enorm, een prachtige jurk of een ehm, te strakke witte legging ofzo. Joggingbroek, vet haar in een staartje, prima hoor, je moet alles zelf weten (doe ik ook), maarre...nou, dat dus.
'Hier kun je nog even een mooie riem omheen doen, kijk, ik heb nu even geen goede, maar dit is het idee.' 'Maar die buik!!!' 'Die valt dan juist minder op, als je hem maar niet te hoog of te laag doet', praat ik net of ik er verstand van heb (is niet zo, in een tweedehands kledingwinkel zoeken mensen gelukkig vaak zélf hun pareltjes bij elkaar, ik raak altijd lichtelijk in paniek als mensen advies vragen, maar dit had ik toevallig net zelf gehoord). 'En trouwens, je bent prachtig.' Ze kijkt in de spiegel. Zeer sceptisch. Ziet niet wat ik zie, gewoon veel om (ook zelf) van te houden en te genieten. Waarom zien we dat zelf nou zo vaak niet.
Comments