'Als jij nu eens even iedere week iets voor op de socials schrijft', deelde de website-bouwster mee (jaja, binnenkort hebben wij ook een website!). Eeeehm, nou, zucht, twijfel, tja.... Nou ja,één ding is een feit, ik maak in ieder geval genoeg mee hier, in mijn winkeltje, en daar omheen.....
*****
Ik snap niet hoe mensen er 's avonds nog netjes uit kunnen zien. 's Ochtends tijdens het tandenpoetsen heb ik meestal mijn eerste vlek al. Als het niet daarvoor al gebeurt is bij mijn boterhammen smeren. Of de katten eten geven, die bakjes willen nooit open, vliegt het weer eens in het rond. Mijn smoothie voor tussen de middag klaarmaken, kan ook van alles mis bij gaan. Mijzelf opmaken, ik heb minstens twee wattenstaafjes nodig om daarna mascara van plekken weg te halen waar het niet hoort te zitten, als het meezit. Lippenstift begín ik allang niet eens meer aan, de eerste die ik knuffel zou onder zitten. Nog voordat ik de deur uit ben heb ik al zóveel dingen gedaan waarbij het fout kan gaan. Vaak gaat. Niet dat ik mij dan gelijk weer omkleed hoor, de rest van de dag volgt toch nog.
Ik smeer verkoelende crème op de zoveelste brandwond op mijn handen, wéér tegen een pan, oven of waterkoker gehouden. Er komt meer créme op mijn broek terecht dan op mijn hand. Lekker vet, er zo niet gelijk uit te krijgen en waarschijnlijk nooit meer. De keren dat ik met mijn kleren ergens achter blijf haken zijn niet meer te tellen. Scheur hier, gat daar. Met mijn net nieuwe lievelingsbroek (uiteraard uit de winkel) ging ik de winkel stofzuigen. De meeste mensen kunnen dat. Geen idee hoe, maar ík bleef haken aan iets scherps aan de stofzuigerslang, gat erin. Ik had hem net voor het eerst een uur aan! Nog steeds mijn lievelingsbroek, maar nu met gat. Die is zichtbaar, de standaard enorme blauwe plek op mijn bovenbeen niet, íedere keer weer neem ik de bocht om de tafel in de winkel heen te klein. En die plek is nooit de enige, ik zit altijd ónder de plekken. Plekken en vlekken.....
Ander kaliber, zelfde soort uitkomst. Van de week was er een opticien in de winkel, ze keek een beetje merkwaardig naar mijn bril, vroeg of ik wel wist dat die hartstikke scheef staat. Ehm, nee dus. Ik mocht gelijk na sluitingstijd nog even langskomen. Armbandjes draag ik alleen links, die hand doet niet zoveel, rechts blijf ik met alles hangen en trek ik alles stuk. Gisteren wilde ik een oorbel verwisselen, zag ik zo door het putje heen verdwijnen. Laatst, ik had mijn smoothie op. Paar uur later kwam ik erachter dat ik de bovenkant van mijn Dopper net als een peuter tegen mijn neus aan had gehouden, een roze vlek op mijn neus. Geen klant die wat zegt natuurlijk (mag best, gráág zelfs!). Maar gisteren maakte ik het helemaal bont, letterlijk. Was aan het bellen, gooi ik ondertussen die halve snoothie over mijn lichtroze trui. Geen idee wat ik deed, ik geef graag de beller de schuld, die zei vast iets engs waar ik van schrok ofzo, want daar ben ik ook al goed in. Toen heb ik toch maar even een andere leuke trui uit de winkel gepakt, er zijn grenzen aan hoe gevlekt je eruit kunt zien.
Tweedehands kleding heeft een heleboel eigenschappen, waarvan duurzaamheid een hele mooie en belangrijke is. Maar voor mij is het aan alle kanten een uitkomst, ik zou niet zonder kunnen of ik moest miljonair zijn. En dan zou ik alsnog weer terug komen op duurzaamheid. Maar zie je mij eens gevlekt in de winkel staan, weet dan dat ik 's ochtends écht schone kleren heb aangetrokken.....
Comments